Permacultuur is ontwikkeld in Australië in de jaren 70 in Australië, door Bill Mollison en David Holmgren. Door de relaties in de bossen van Tasmanië te onderzoeken en de belangrijkste ecologische principes van dit systeem te achterhalen hebben ze een methode ontwikkeld die mensen in staat stelt  zelf functionele ecosystemen te ontwerpen, die ecologisch duurzaam en economisch stabiel zijn. Permacultuur kan bedoeld zijn voor voedselvoorziening, maar ook voor het herstellen van bodems, landschappen en de waterhuishouding. In de permacultuur maak je zoveel mogelijk gebruik van de structuren die er al zijn: schuttingen, muurtjes, watervoorzieningen. Elke tuin heeft meer groeilagen en meer soorten producten.

Zelf produceren we op een beperkte schaal groente en fruit in onze tuin, en verwerken we de producten in huis. Dat is altijd mooi om uit te delen. We hebben in het afgelopen jaar ongeveer bessen kersen, appels, groenten (waaronder witte kool) en tomaten verwerkt. De witte kool (van 7 kg!) hebben we gekocht in een ‘Krautfunding‘ actie. Deze actie verkocht honderden kolen die te groot waren om aan de supermarkt te leveren. Wij hebben de kool in een eigen zuurkoolpot gedaan. Eigen bessen zijn verwerkt tot sappen en jam.

Dit is belangrijk voor ons om nu al gevoel te krijgen voor het duurzaam laten groeien en verwerken van voedsel. In ons toekomstig wonen in een ecodorp willen we daar een rol in kunnen spelen. Daarom verdiep ik me ook verder in de ontwikkeling van voedselbossen, biologische veeteelt en duurzame voedselondernemers.